energoelektronika
dział elektroniki zajmujący się przyrządami, układami i urządzeniami elektronicznymi stosowanymi w elektroenergetyce.
[gr.],
elektronika energetyczna,
energoelektronika
Encyklopedia PWN
Współczesna energoelektronika obejmuje gł. zagadnienia teorii i konstrukcji półprzewodnikowych przyrządów mocy (tyrystorów, tranzystorów i diod mocy) oraz układów i urządzeń wykorzystujących te i in. przyrządy półprzewodnikowe (w tym układy scalone) do sterowania i przekształcania energii elektrycznej. Rozpowszechnienie urządzeń elektronicznych w energetyce, górnictwie, hutnictwie, przemyśle przetwórczym, trakcji elektr. i in. daje ogromne oszczędności w zużyciu energii elektr., zwiększenie stopnia automatyzacji, szybkości działania i niezawodności pracy oraz zmniejszenie rozmiarów, ciężaru i kosztów eksploatacji urządzeń elektrycznych. Ważniejsze grupy urządzeń energoelektronicznych to: zautomatyzowane układy napędowe (prądu stałego i przemiennego) tramwajów, lokomotyw i samochodów elektr., przekształtnikowe urządzenia zasilające (podstacje trakcyjne, falowniki, rezerwowe źródła zasilania, zasilacze do elektrochemii i elektrometalurgii, ładownice akumulatorów), regulatory natężenia oświetlenia, kompensatory mocy biernej.
