dziedziniec
Encyklopedia PWN
dziedziniec, staropol. podwórzec, dworzec,
wydzielona, nieprzykryta przestrzeń w obrębie budynku lub zespołu architektonicznego.
pozostałości kamiennych budowli na Pustyni Syryjskiej, wzniesionych za panowania kalifów z dyn. Umajjadów (661–750);
Alhambra
warowny zespół pałacowy we wschodniej części m. Grenada, na wzgórzu Alhambra, w południowej Hiszpanii;
[arab. al-hamra ‘czerwona’] 
,
,
budynek przystosowany konstrukcyjnie i funkcjonalnie do celów mieszkalnych;
meczet
świątynia muzułmańska, w której odmawia się modlitwy; służy także jako miejsce narad, zebrań, nauczania i sądów;
[tur. mescit < arab. masdżid ‘miejsce kultu’],
pałac
reprezentacyjna budowla mieszkalna pozbawiona cech obronnych;
[łac.],
