Alhambra
warowny zespół pałacowy we wschodniej części m. Grenada, na wzgórzu Alhambra, w południowej Hiszpanii;
[arab. al-hamra ‘czerwona’] 
,
, Alhambra
Encyklopedia PWN
wzniesiony 1248–73 i rozbudowany w XIV w. przez królów z dyn. Nasrydów; arcydzieło architektury arabskiej w Hiszpanii. Zachowany obecnie fragment Alhambry składa się z 2 części: pierwsza obejmuje Dziedziniec Mirtów, Salę de la Barca i Wieżę Comares z Salą Ambasadorów, druga — Dziedziniec Lwów (nazwa od fontanny wspartej na 12 lwach, X w.?) i rozmieszczone wokół niego sale: Mozarabów, Królów (zw. Salą Sprawiedliwości), Dwóch Sióstr (z gipsowym sklepieniem stalaktytowym) i Abencerragów. Architektura Alhambry odznacza się lekkością, fantazją i niezwykłym bogactwem dekoracji wnętrz (arkadowe galerie kolumnowe, stalaktytowe sklepienia, ściany wykładane płytkami azulejos i barwnymi stiukami z rytym ornamentem arabeskowym, malowidła ścienne); dziedzińce zdobią fontanny i sadzawki. Otaczające pałac ogrody Generalife (1319), które były letnią rezydencją sułtanów Grenady, są wspaniałym przykładem arabskiej sztuki ogrodowej. Na miejscu najstarszej części pałacu (z meczetem), zburzonej za panowania Karola V, P. de Machuca rozpoczął 1526 budowę nowego pałacu król. (nie ukończony); jest to monumentalna budowla z galeriami i dwukondygnacyjną kolumnadą wokół okrągłego dziedzińca wewn. (1550–1616), nawiązującą do form późnego renesansu włoskiego.
