dyspersyjnych
Encyklopedia PWN
soliton
fiz. odosobniona fala biegnąca, której kształt i prędkość nie zmieniają się wraz z przebywaną odległością oraz po zderzeniach z innymi s.;
[łac.],
Svedberg 
, ur. 30 VIII 1884, Fleräng (hrab. Gävleborg), zm. 25 II 1971, Örebro,
chemik szwedzki;
[swẹ:dbärj]
Theodor (The) , ur. 30 VIII 1884, Fleräng (hrab. Gävleborg), zm. 25 II 1971, Örebro,
zawiesina, suspensja,
układ rozproszony z ciekłym ośrodkiem dyspersyjnym (dyspersyjny układ), w którym fazę rozproszoną stanowią drobne cząstki ciała stałego;
związki chemiczne wybiórczo absorbujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie widzialnym (o długości fali od ok. 400 do 780 nm) warunkujące barwę organizmów roślinnych i zwierzęcych albo nadające barwę przedmiotom użytkowym.
stop miedzi (gęstość 7,5–9,2 g/cm3), w którym gł. dodatkiem stopowym w ilości powyżej 2% jest cyna (Sn) albo aluminium (Al), krzem (Si), beryl (Be), ołów (Pb) lub mangan (Mn), stąd nazwy: b. cynowe, b. aluminiowe (zw. dawniej brązalami), b. krzemowe itd.;
zależność prędkości fazowej vf danego rodzaju fal w ośrodku od częst. fali: vf = ω/k (lub vf = νλ), gdzie częst. kątowa ω = 2πν,ν — częst. fali, a liczba falowa k = 2π/λ, λ — długość fali;
