dworski
Encyklopedia PWN
w okresie zaborów teren wyłączony z granic gmin wiejskich, na którym funkcje wchodzące w zakres administracji państw. pełnił właściciel ziemski;
przywileje zapewniające feudalnym panom gruntowym wyłączność w niektórych dziedzinach gospodarki wiejskiej;
urzędy związane z funkcjonowaniem i organizacją dworu panującego, niekiedy jednocześnie dygnitarstwa państwowego (marszałek i podskarbi nadworni);
otoczenie władcy i jego rodziny, dostojników świeckich i duchownych składające się z urzędników, domowników (łac. familiares), służby; ośrodek władzy i kultury będący nieformalną instytucją.
urzędy dworskie, państw.-centralne i lokalne, ziemskie, miejskie i wiejskie w Polsce i W. Księstwie Litew. do 1795.
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
