dusza
Encyklopedia PWN
wieczność, łac. aeternitas, gr. aiṓn, aïdiótēs,
pojęcie filoz.-teologiczne oznaczające nieskończone trwanie.
w wierzeniach większości ludów egzystencja człowieka lub jego duchowej istoty (duszy) w krainie zmarłych po śmierci (eschatologia)
Aleksander z Afrodyzji, żył na przeł. II i III w.,
filozof gr.; wybitny komentator Arystotelesa (nazywany drugim Arystotelesem), ostatni scholarcha perypatetyków (perypatetycy).
francuski filozof, matematyk i fizyk.
anamneza
filoz. jedno z centralnych pojęć platońskiej teorii poznania, oznaczające umysłową czynność przypominania sobie przez człowieka tego, co jego dusza oglądała w świecie idei przed połączeniem z ciałem; teoria anamnezy powstała jako wyjaśnienie pochodzenia wiedzy nieosiągalnej za pomocą zmysłów; w rozważaniach platońskich i neoplatońskich pojęcie anamnezy jest związane z przyjęciem tez o preegzystencji duszy, jej bytowej niezależności względem ciała i o metempsychozie.
[gr. anámnēsis ‘przypomnienie’],
zespół poglądów na naturę i los człowieka zawartych w Biblii,
