anamneza
filoz. jedno z centralnych pojęć platońskiej teorii poznania, oznaczające umysłową czynność przypominania sobie przez człowieka tego, co jego dusza oglądała w świecie idei przed połączeniem z ciałem; teoria anamnezy powstała jako wyjaśnienie pochodzenia wiedzy nieosiągalnej za pomocą zmysłów; w rozważaniach platońskich i neoplatońskich pojęcie anamnezy jest związane z przyjęciem tez o preegzystencji duszy, jej bytowej niezależności względem ciała i o metempsychozie.
[gr. anámnēsis ‘przypomnienie’],
