dusza
Encyklopedia PWN
czuża dusza — tiomnyj les
trudno poznać myśli drugiego człowieka.
[ukr., ‘cudza dusza — ciemny las’],
w starożytnym Egipcie, znane z czasów XII dynastii (XX–XVIII w. p.n.e.), gliniane modele grobów skalnych, zwłaszcza kaplic kultu pośmiertnego, poprzedzone dziedzińcem;
filoz. niepodleganie śmierci, wieczne trwanie istnienia ludzkiej osoby po śmierci fizycznej;
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
