czynów
Encyklopedia PWN
Budda
twórca uniwersalistycznej religii misyjnej zwanej od jego przydomka buddyzmem.
[sanskr. buddha ‘przebudzony’, ‘oświecony’],
Buddha, właśc. Siddhartha Gautama, ur. ok. 560 p.n.e., wieś Lumbini w pobliżu Kapilawastu (obecnie w Nepalu), zm. ok. 480 p.n.e., Kuśinagara (ind. stan Bihar),
generał włoski, bojownik o wyzwolenie i zjednoczenie Włoch, demokrata i republikanin.
prawo publiczny środek przymusu stosowany w imieniu państwa przez sąd wobec sprawcy przestępstwa lub wykroczenia, wyrażający społ. potępienie czynu zabronionego i polegający na wyrządzeniu określonej dolegliwości osobistej w takich dobrach, jak: wolność, mienie, cześć, życie.
jeden z rodzajów wartości przypisywanych — na podstawie przyjętych w danej etyce norm moralnych — człowiekowi, motywom lub intencjom jego czynów albo samym czynom i ich skutkom.
moralność
[fr. moral < łac. moralis ‘dotyczący obyczajów’]:
w polskim prawie karnym określenie warunków powodujących, że sprawca czynu, zawierającego przedmiotowe znamiona przestępstwa, nie popełnia przestępstwa, gdy w chwili popełnienia czynu nie może rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swym postępowaniem z powodu niedorozwoju umysłowego, choroby psychicznej lub innego zakłócenia czynności psychicznych.
