cywilna
Encyklopedia PWN
cywilna obrona Polski 1939,
zorganizowany lub spontaniczny opór pol. oddziałów ochotniczych i ludności przeciwko grupom dywersyjnym oraz oddziałom regularnych sił zbrojnych (Wehrmachtu lub Armii Czerwonej), wkraczających do Polski IX 1939;
samoobrona pol. ludności Śląska przed niem. dywersją VIII–IX 1939;
obrona cywilna (OC),
unormowana przepisami Konstytucji RP oraz ustawy z 21 XI 1967 O powszechnym obowiązku obrony RP (wielokrotnie nowelizowanej, tekst jednolity 2002);
Służba Cywilna Narodu (SCN),
cywilna organizacja konspiracyjna obozu nar., powołana IX 1942 w wyniku przekształcenia i rozbudowy Komisariatu Cywilnego przy Organizacji Wojsk. Związek Jaszczurczy;
wydatki budżetowe na uposażenie głowy państwa, wyodrębnione XVII–XVIII w. z pozostałych wydatków państwa (w Polsce rozdział skarbu królewskiego i publicznego dokonywał się stopniowo 1507–90);
termin używany w niektórych państwach (np. W. Brytania, USA, Niemcy, Polska) na określenie sytuacji prawnej pracowników (funkcjonariuszy) zatrudnionych w organach i instytucjach państw., w odróżnieniu od służby w organach wojsk.;
