cyklopowy
Encyklopedia PWN
sztuka rozwijająca się w epoce brązu (3000–ok. 1100 p.n.e.) na terenie późniejszej Grecji (Hellady);
nazwa odnosząca się do zabytków starożytnej Anatolii z czasów kolonii asyryjskich w XIX i XVIII w. p.n.e. (Kanesz), państwa hetyckiego w XVII–XIII w. p.n.e. (Hetyci, hetyckie państwo) oraz państw neohetyckich w Anatolii i północnej Syrii w XII–VIII w. p.n.e.
Mykeny, Mykḗnē, Mykḗnai, ob. Mikines,
staroż. m. w Grecji, w północno-wschodniej części Peloponezu, na północnym skraju Niz. Argolidzkiej.
nazwa końcowego okresu (późna epoka brązu, ok. 1600–1165 p.n.e.) kultury helladzkiej;
Tyryns, Tíryns,
w starożytności gród i miasto w Grecji, w Argolidzie (Peloponez).
