ciąża
Encyklopedia PWN
polityka społ. placówki opiekuńcze dla osób, które z różnych powodów nie mogą mieszkać same we własnym domu lub u krewnych;
stan, w którym dochodzi do wewnątrzmacicznego zaburzenia wzrastania i zahamowania wzrostu masy ciała płodu;
embriopatia
med. zaburzenie rozwoju zarodka zachodzące między 3. a 8. tygodniem po zapłodnieniu;
[gr. émbryon ‘zarodek’, páthos ‘doświadczenie’, ‘cierpienie’],
w szerszym ujęciu oznacza ogół norm prawnych odnoszących się do stosunków pracy, tworzonych w ramach organizacji zachodnioeuropejskich, w tym zwłaszcza Rady Europy i Wspólnot Europejskich; w znaczeniu węższym, używanym tutaj, jest to prawo pracy Wspólnot Europejskich.
fetopatia
med. zaburzenie rozwoju powstające w okresie płodowym, tj. po 8. tygodniu ciąży;
[łac. fetus ‘płód’, gr. páthos ‘cierpienie’],
ginekologia
nauka oraz dział medycyny klinicznej zajmujące się rozwojem, fizjologią i patologią, rozpoznawaniem i leczeniem (zachowawczym i operacyjnym) chorób kobiecych narządów płciowych oraz zapobieganiem tym chorobom;
[gr. gynḗ ‘kobieta’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
