chłonne
Encyklopedia PWN
sarkoidoza
med. przewlekła choroba układowa charakteryzująca się powstawaniem guzkowych lub naciekowych zmian o utkaniu nabłonkowym;
[gr.],
radioizotopowa metoda diagnostyczna obrazowania struktury lub czynności narządu wewn., wykorzystująca wybiórcze gromadzenie się radiofarmaceutyku w badanym narządzie lub tkance (np. tarczycy, wątrobie, nerce, mózgu, kości, węzłach chłonnych).
skórka, epiderma,
bot. okrywająca, zewn., zwykle pojedyncza warstwa komórek występująca na powierzchni wszystkich młodych organów roślinnych;
splenomegalia
powiększenie śledziony;
[gr.],
dziecięca postać zapalenia stawów, zaliczana do chorób tkanki łącznej;
wyniosłości skórne, na których szczycie otwierają się przewody wyprowadzające gruczołów mlekowych;