charakterystyczny
Encyklopedia PWN
bot. typ owocu suchego, niepękającego, jednonasiennego, o cienkiej i suchej owocni przyrośniętej do łupiny nasiennej;
twórczość poetów i pisarzy, wywodzących się gł. ze średnio zamożnej szlachty, charakterystyczna zwłaszcza dla XVI i 1. poł. XVII w.;
charakterystyczna dla architektury starożytnej Mezopotamii budowla tarasowa;
złącze prostujące, kontakt prostujący,
układ 2 stykających się ze sobą materiałów o różnym charakterze przewodnictwa elektr. (półprzewodniki, metale), mający nieliniową, asymetryczną charakterystykę prądowo-napięciową i związaną z tym zdolność prostowania prądu elektrycznego.
archeol. kultura późnoneolityczna rozwijająca się na Wyż. Sandomierskiej w 2. poł. III i pocz. II tysiąclecia p.n.e.;
