certyfikaty
Encyklopedia PWN
banki
ekon. przedsiębiorstwa zajmujące się pośrednictwem finansowym polegającym na gromadzeniu depozytów i udzielaniu kredytów.
[wł. banca ‘stół’, ‘ława’],
certyfikacja
postępowanie prowadzone przez niezależną jednostkę (organizację lub osobę) w celu wykazania, że istnieje stosowne zaufanie, iż należycie opisany (zdefiniowany) wyrób, proces (postępowanie) lub usługa są zgodne z określonymi wymaganiami, tj. z określoną normą lub innymi dokumentami normatywnymi.
[łac. certificare ‘czynić pewnym’],
termin określający przydatność danej substancji do określonego celu: produkcji przem., produkcji materiałów o założonych właściwościach, badań nauk., analizy chemicznej;
FAR, ang. Federal Aviation Recommendation,
przepisy USA zawierające wymagania techn., które muszą być spełnione, aby cywilny statek powietrzny uzyskał świadectwo zdolności do lotu (certyfikat) i został dopuszczony do użytkowania;
metrol. materiał lub substancja, których wartości ich właściwości (jedna lub więcej) są dostatecznie jednorodne i na tyle dobrze określone, aby ciała te mogły być stosowane do wzorcowania przyrządu, do oceny metody pomiarowej lub do przypisania wartości właściwościom materiałów;
