celowy
Encyklopedia PWN
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
filozof francuski, jeden z najważniejszych myślicieli XX w..
filozof angielski, pochodzenia irlandzkiego, duchowny kościoła anglikańskiego.
Bessemer 
, ur. 19 I 1813, Charlton (hrab. Hertfordshire), zm. 15 III 1898, Londyn,
angielski wynalazca samouk.
[bẹsımər]
Sir Henry , ur. 19 I 1813, Charlton (hrab. Hertfordshire), zm. 15 III 1898, Londyn,
sposób zachowania jednostki, która przez celowe komunikowanie własnej bezradności w danej sytuacji pragnie wzbudzić współczucie i uzyskać od innych partykularne korzyści;
bionika
dziedzina wiedzy z pogranicza biologii i nauk technicznych, zajmująca się technicznymi zastosowaniami zasad funkcjonowania żywych organizmów lub procesów obserwowanych w tych organizmach albo w ich zbiorowiskach;
[gr.],
