błotny
Encyklopedia PWN
dzielnica Gdańska, na pr. brzegu Martwej Wisły, na zachód od Sobieszewa;
wysoko położone fragmenty lądów, mniej lub bardziej rozczłonkowane, o dużych wysokościach względnych i nachyleniach stoków, oddzielone od sąsiednich wyżyn lub nizin wyraźną granicą naturalną.
grzybieniowate, Nymphaeaceae,
rodzina z rzędu grzybieniowców i klasy dwuliściennych z 6 rodzajami i 60–80 gat. kosmopolitycznych organizmów bylin wodnych i błotnych, występujących na całym świecie.
geol. typ procesów pomagmowych zachodzących pod wpływem oddziaływania na skały gorących (o temp. 400–100°C) roztworów wodnych (roztworów hydrotermalnych) ubogich w składniki trudno lotne (gł. krzemiany), natomiast wzbogaconych w składniki odznaczające się lotnością (gł. chlor, fluor, związki boru, siarki i węgla);
bagna w północno-wschodniej Argentynie, między środkowym biegiem Parany i Urugwaju;
