bryła obrotowa
Encyklopedia PWN
mat. bryła powstająca przez obrót figury płaskiej wokół prostej leżącej w płaszczyźnie tej figury;
mat. tradycyjne pojęcie matematyki szkolnej: dowolny obszar przestrzenny wraz z powierzchnią ograniczającą;
dynamiczne i kinematyczne równania ruchu obrotowego bryły sztywnej wokół jej środka masy lub punktu nieruchomego;
precesja
mech. jeden z ruchów składowych bryły sztywnej poruszającej się wokół nieruchomego punktu;
[łac.],
bryła sztywna znajdująca się w ruchu wokół swego środka masy (ciała niebieskie — np. Ziemia, pociski wystrzelone z broni palnej o lufie gwintowanej, rzucony dysk, bumerang) lub wokół jednego ze swych punktów, który pozostaje nieruchomy w rozważanym układzie odniesienia (żyroskop umieszczony w zawieszeniu Cardana lub b. dziecinny).
kinematyka
dział mechaniki klas. zajmujący się badaniem geom. właściwości ruchu ciał bez uwzględnienia ich cech fiz. i działających na nie sił.
[gr. kínēma ‘ruch’],
