bojowe
Encyklopedia PWN
pol. regularne formacje lotnictwa bojowego i pomocniczego WP lub Pol. Sił Zbrojnych.
rakieta
obiekt latający, napędzany silnikiem rakietowym i służący do przenoszenia ładunku użytecznego, np.: ładunku bojowego, statku kosmicznego, aparatury badawczej;
[niem.],
amunicja
środki techn. (naboje, pociski, rakiety, bomby, miny) oraz ich elementy (np. zapalniki, ładunki materiału wybuchowego), środki oświetlające, dymne — służące do niszczenia i obezwładniania różnych celów (siły żywej, sprzętu, obiektów itp.), wywoływania innych skutków (zapalania, zadymiania, oświetlania, skażania terenu itp.), a także pozorowania działań bojowych;
[łac. admunitio ‘uzbrojenie’],
Armia Krajowa (AK), Siły Zbrojne w Kraju (SZK), kryptonim Polski Związek Powstańczy (PZP),
konspiracyjna niepodległościowa organizacja wojskowa, część Sił Zbrojnych RP działająca w okresie II wojny światowej w kraju, podlegająca Naczelnemu Wodzowi i rządowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie;
broń, której działanie polega na wykorzystaniu napędu rakietowego (silnik rakietowy) do przenoszenia wszelkiego rodzaju pocisków rakietowych kierowanych i niekierowanych;
niemiecki konstruktor lotniczy i przemysłowiec.
