bocznych
Encyklopedia PWN
zespół urządzeń, elementów i przewodów elektr. w spalinowym silniku tłokowym o zapłonie iskrowym, mający za zadanie wytwarzanie elektr. wyładowań iskrowych, służących do zapalenia mieszanki paliwowo-powietrznej w komorach spalania.
przełęcz w Tatrach Wysokich, w bocznej grani odchodzącej od Świnicy, między Zawratową Turnią a Małym Kozim Wierchem;
Zimnej Wody Orawskiej, Dolina, Studená dolina,
dolina na Słowacji, w Tatrach Zachodnich, na Pogórzu Skoruszyńskim i w Rowie Podtatrzańskim;
biol. zdolność oceny położenia ciała na podstawie informacji z receptorów wrażliwych na siły przyspieszenia, niezbędna do ustawienia środka ciężkości ciała względem kierunku działania siły ciężkości;
ruch boczny, np. samolotu, spowodowany działaniem wiatru wiejącego pod pewnym kątem do jego kierunku lotu;
celowe odrzucanie podstawowych organów (np. pędów) lub ich części (jak: liście, płatki, owoce, łupiny nasienne, pąki boczne, łodygi — gałęzie), a także włosków roślinnych, kolców, tkanek peryferycznych.
