bipolarnego
Encyklopedia PWN
elektron. wzmacniacz tranzystorowy, w którym kolektor tranzystora bipolarnego stanowi wspólny punkt obwodów wejściowego i wyjściowego wzmacniacza;
układ elektroniczny (o 3 końcówkach), złożony z 2 odpowiednio ze sobą połączonych tranzystorów bipolarnych o jednakowym typie przewodnictwa;
kolektor
elektr.:
[łac. collector ‘zbierający’],
układ elektroniczny generujący okresowe lub nieokresowe przebiegi elektr., zwykle o kształcie zbliżonym do prostokątnego, w wyniku przełączania (przerzutu) układu między 2 wyróżnionymi stanami (stabilnymi lub kwazistabilnymi);