bipolarnego

Encyklopedia PWN

elektron. wzmacniacz tranzystorowy, w którym kolektor tranzystora bipolarnego stanowi wspólny punkt obwodów wejściowego i wyjściowego wzmacniacza;
układ elektroniczny (o 3 końcówkach), złożony z 2 odpowiednio ze sobą połączonych tranzystorów bipolarnych o jednakowym typie przewodnictwa;
emiter
[ang. < łac.],
elektron. jedna z elektrod w tranzystorze bipolarnym;
kolektor
[łac. collector ‘zbierający’],
elektr.:
multiwibrator
[łac.],
przerzutnik,
układ elektroniczny generujący okresowe lub nieokresowe przebiegi elektr., zwykle o kształcie zbliżonym do prostokątnego, w wyniku przełączania (przerzutu) układu między 2 wyróżnionymi stanami (stabilnymi lub kwazistabilnymi);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia