emiter

emiter

[ang. < łac.],

elektron. jedna z elektrod w tranzystorze bipolarnym;

obszar półprzewodnika silnie domieszkowany (o dużej konduktywności), tworzący złącze p–n z bazą tranzystora; ma zdolność dostarczania do niej mniejszościowych nośników ładunku; na schematach elektr. oznaczany literą E (ang. Emitter).