biotyczne
Encyklopedia PWN
ekol. przestrzeń zajęta przez organizmy żywe i znajdująca się pod silnym wpływem ich działalności;
czynnik środowiskowy (abiotyczny lub biotyczny) tworzący zaporę uniemożliwiającą przemieszczanie się określonych grup organizmów na obszar odgrodzony zaporą.
zdolność organizmów do życia w określonym zakresie (amplitudy ekologicznej, Shelforda prawo tolerancji) natężenia czynników środowiskowych (biotycznych i abiotycznych);
geoekologia
synonim ekologii krajobrazu;
[gr. gḗ ‘ziemia’, oíkos ‘dom’, ‘środowisko’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
hydrobiologia
nauka o życiu organizmów wodnych i zasiedlanych przez nie wodach;
[gr.],
łańcuchy pokarmowe, łańcuchy troficzne,
jednostki organizacji biotycznej (biota) ekosystemów, stanowiące drogi, po których odbywa się przepływ energii;