barwierski
Encyklopedia PWN
związki chemiczne wybiórczo absorbujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie widzialnym (o długości fali od ok. 400 do 780 nm) warunkujące barwę organizmów roślinnych i zwierzęcych albo nadające barwę przedmiotom użytkowym.
rzemiosło i dział przemysłu zajmujące się barwieniem włókien;
indykan
występujący w indygowcu barwierskim bezb. glikozyd indoksylu, z którego w wyniku hydrolizy i utlenienia otrzymuje się naturalny barwnik roślinny — indygo.
[łac.]
janowiec, Genista,
rodzaj roślin okrytozalążkowych, drzewiastych z rodziny bobowatych (motylkowatych);
kraplak
czerwony barwnik, dawniej wydobywany z korzeni marzany barwierskiej, ob. syntet.;
[niem.],
olej wydobywany z nasion (o zawartości do 37% tłuszczu) krokosza barwierskiego, uprawianego w krajach o suchym klimacie, gł. w południowej Europie, Azji i Afryce.
