babiloński

Encyklopedia PWN

Adad-nirari II, data ur. nieznana, zm. 891 p.n.e.,

król Asyrii 911–891 p.n.e., syn i następca króla Aszur-dana II;

język wschodniosemicki; jako język żywy istniał do IV w. p.n.e., jako nauk. i liturgiczny do początku n.e.; używany początkowo przez Akadów tylko w Mezopotamii, od II tysiąclecia p.n.e. rozprzestrzeniał się na prawie cały staroż. Bliski Wschód;

Amazis II, egip. Ahmose, Jahmes, z XXVI dyn., data ur. nieznana, zm. 526 p.n.e.,

król Egiptu od 570 p.n.e.;

Ammonici,

starożytny lud, który w II tysiącleciu p.n.e. osiedlił się na wschód od Jordanu;

amoraici

[hebr. amora ‘mówca’, ‘komentator’],

uczeni działający od ok. 220 do 500 n.e. na uczelniach talmudycznych w Palestynie (gł. ośrodki — miasta: Sefforis, Lydda, Cezarea Palestyńska i Tyberiada) i w Babilonii (gł. ośrodki — miasta: Sura, Nehardea, Pumbeditha);

[sumer. an ‘niebo’],

najważniejszy bóg staroż. Mezopotamii, bóg nieba, ojciec i król bogów;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>