akadyjski język
 
Encyklopedia PWN
akadyjski język,
język wschodniosemicki; jako język żywy istniał do IV w. p.n.e., jako nauk. i liturgiczny do początku n.e.; używany początkowo przez Akadów tylko w Mezopotamii, od II tysiąclecia p.n.e. rozprzestrzeniał się na prawie cały staroż. Bliski Wschód;
wykorzystywany także jako język dyplomatyczny (archiwa z Tell el-Amarna); gł. dialekty: staroakadyjski, babiloński i asyryjski; zabytki (gł. tabliczki) zachowały się m.in. w Anatolii (Kanesz, Hattusa), Syrii (Ebla, Alalach, Ugarit), Elam (Suza); pismo klinowe zapożyczone w III tysiącleciu p.n.e. od Sumerów
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia