autentyczność

Encyklopedia PWN

[gr. epikós < épos ‘słowo’, ‘opowieść’, ‘pieśń’],

jeden z 3 podstawowych rodzajów literackich, odznaczający się — w płaszczyźnie języka — dominowaniem narracji, fabularnym kształtem przedstawionego świata oraz jego zewnętrznym usytuowaniem wobec podmiotu literackiego, narratora.

Eurypides, Euripídēs, ur. 485(?) p.n.e., wyspa Salamina, zm. 407 p.n.e.,

ostatni z trzech wiekich tragediopisarzy greckich, innowator, nazywany najtragiczniejszym z tragików.

faktura

[łac. factura ‘działanie’, ‘wykonanie’, ‘kształt’],

szt. plast. charakterystyczna powierzchnia dzieła malarskiego, graficznego, rzeźbiarskiego, obiektu rzemiosła artystycznego itp., zależna od charakteru tworzywa, techniki i indywidualnego stylu artysty;

falsyfikat

[łac. falsificus ‘sfałszowany’],

dzieło sztuki powstałe wskutek świadomego naśladowania wytworu określonego autora lub okresu; wykonanie falsyfikatu jest często powodowane chęcią zysku ze sprzedaży go jako autentyku;

hermetyzm

[średniow. łacina hermeticus, od imienia gr. Hermḗs],

filoz. gnostycki nurt filoz.-rel., powstały w wyniku zainteresowania traktatami, których autorstwo przypisywano Hermesowi Trismegistosowi, uważanemu za pierwszego mędrca starożytności (w rzeczywistości pochodzą z II–III w., a ich autorzy są nieznani);

inwentaryzacja

[łac.],

ekon.:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>