atmosfer��

Encyklopedia PWN

aerozole, w których fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną są mikroskopijne cząstki (stałe i ciekłe) stanowiące zanieczyszczenia atmosfery ziemskiej.

aktynometria

[gr.],

dział fizyki atmosfery; nauka zajmująca się badaniem promieniowania w atmosferze ziemskiej oraz opracowywaniem bilansu energ. systemu Ziemia–atmosfera;

archaik

[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],

era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,

geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.

astronomia

[gr. ástron ‘gwiazda’, nómos ‘prawo’],

nauka przyrodnicza, której przedmiotem badań są ciała niebieskie, ich rozkład i ruchy w przestrzeni, pochodzenie, budowa oraz ewolucja, a także Wszechświat jako całość.

azotu obieg w przyrodzie,

cykliczna przemiana związków azotowych w biosferze umożliwiająca zachowanie równowagi azotowej między atmosferą a biosferą;

biosfera

[gr. bíos ‘życie’, sphaíra ‘kula’],

sfera biotyczna,

ekol. przestrzeń zajęta przez organizmy żywe i znajdująca się pod silnym wpływem ich działalności;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>