atmosfer��

Encyklopedia PWN

[łac. < gr. technētós ‘sztuczny’],

Tc, technetium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 43;

[gr.],

dziedzina ludzkiej działalności, której celem jest oparte na wiedzy (na podstawach naukowych) produkowanie rzeczy i wywoływanie zjawisk niewystępujących w przyrodzie oraz przekształcanie wytworów przyrody;

telekomunikacyjne zakłócenia, zakłócenia sygnału,

niepożądane przebiegi występujące razem z sygnałem (przebiegiem użytecznym) i pochodzące ze źródeł innych niż sygnał.

teleskopy wysokoenergetyczne,

instrumenty służące do obserwacji obiektów astr. w zakresie promieniowania rentgenowskiego i gamma, charakteryzujące się stosunkowo wysoką kątową zdolnością rozdzielczą.

telluryczne linie,

linie i pasma absorpcyjne w widmie promieniowania ciał niebieskich, powstające w wyniku absorpcji przez składniki atmosfery ziemskiej.

termika

[gr. thermós ‘gorący’],

lotn. termin stosowany w szybownictwie na określenie wstępujących prądów pionowych w atmosferze (tzw. kominów).

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>