artyleryjskie

Encyklopedia PWN

ogół techn. środków walki (broń wraz z wyposażeniem niezbędnym do jej użycia, jak np. amunicja, wyrzutnie, przyrządy do kierowania ogniem): pojedynczego żołnierza (u. indywidualne), oddziałów (u. drużyny, pułku, dywizji), związków (taktycznych, operacyjnych), rodzajów wojsk (u. wojsk desantowych, pancernych), rodzajów sił zbrojnych (u. wojsk lądowych, marynarki wojennej — wojsk lotn.) lub całych sił zbrojnych.

żyroskop, giroskop,

szybko obracająca się bryła sztywna (bąk symetryczny, bąk).

ambrazura

[fr.],

ruchome zabezpieczenia otworu strzelnicy przed ostrzałem z zewnątrz;

amunicja

[łac. admunitio ‘uzbrojenie’],

środki techn. (naboje, pociski, rakiety, bomby, miny) oraz ich elementy (np. zapalniki, ładunki materiału wybuchowego), środki oświetlające, dymne — służące do niszczenia i obezwładniania różnych celów (siły żywej, sprzętu, obiektów itp.), wywoływania innych skutków (zapalania, zadymiania, oświetlania, skażania terenu itp.), a także pozorowania działań bojowych;

artyleria

[fr.],

nauka o projektowaniu, budowie, eksploatacji i skutecznym wykorzystaniu sprzętu artyleryjskiego.

Benz

[benc]

Karl Friedrich Wymowa