artyleryjskie

Encyklopedia PWN

miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;

nabój,

jednostka amunicji zawierająca wszystkie elementy niezbędne do oddania strzału z broni palnej (n. strzelecki, n. artyleryjski), wywołania wybuchu (n. minerski, n. saperski) lub wykonania innego zadania (np. n. pirotechniczny, n. sygnałowy).

artyleria

[fr.],

rodzaj wojsk odpowiednio zorganizowanych i wyposażonych w holowane albo samobieżne działa (artyleria lufowa) lub niektóre rodzaje wyrzutni rakietowych (artyleria rakietowa), amunicję, urządzenia do prowadzenia ognia, sprzęt do dostarczania zaopatrzenia itp.;

ciągnik, traktor,

pojazd z własnym napędem służący do ciągnięcia przyczep, naczep, maszyn i urządzeń roln., dział i innego sprzętu wojsk. na podwoziach jezdnych, a także do zawieszania na nim różnych osprzętów roboczych;

artykuły puszkarskie, artykuły artyleryjskie,

regulamin artylerii XV–XVIII w., obejmujący gł. sprawy organizacyjne i dyscyplinarne;

barbeta:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>