algebr
Encyklopedia PWN
niem. matematyk i logik;
matematyk.
mat. obiekt współcz. matematyki o dość skomplikowanej budowie, służący do badania związków pomiędzy lokalnymi i globalnymi własnościami przestrzeni topologicznych oraz struktur geom. i algebraicznych na takich przestrzeniach;
Steinitz
matematyk niemiecki;
[sztạinıc]
Ernst, ur. 13 VI 1871, Siemianowice (niem. Laurahütte), zm. 29 IX 1928, Kilonia,
Stone’a–Weierstrassa twierdzenie
mat. twierdzenie analizy mat. orzekające, że jeśli podalgebra &Akal.x; algebry C(K; ℝ) wszystkich funkcji ciągłych rzeczywistych na przestrzeni topologicznej zwartej Hausdorffa K ma 2 następujące własności: 1) funkcja stała f(x) ≡ 1 należy do &Akal.x;; 2) &Akal.x; rozdziela punkty, tzn. dla dowolnych x, y ∈ K, x ≠ y, istnieje funkcja f ∈ &Akal.x;, taka że f(x) ≠ f(y), to wówczas &Akal.x; jest podzbiorem gęstym C(K; ℝ) (w topologii zbieżności jednostajnej); w przypadku zespolonym, gdy &Akal.x; ⊂ C(K; [t. stouna waiersztrasa],
), trzeba jeszcze dodać założenie 3) dla każdej g ∈ &Akal.x; funkcja ḡ ∈ &Akal.x;.
międzynar. kwartalnik, zał. 1953 przez K. Ajdukiewicza, wyd. w Warszawie (do 1973 jako półrocznik);
