algebr
Encyklopedia PWN
potęga, potęga liczby,
mat. pojęcie z zakresu algebry. Dla liczby naturalnej n — n-tą potęgą liczby a, oznaczaną an, nazywa się iloczyn n czynników, z których każdy jest równy a, czyli an = a · a ·...· a (n razy);
mat. jedno z podstawowych pojęć algebry liniowej; funkcję f z przestrzeni liniowej V w przestrzeń liniową W, f: V → W, gdzie V i W są przestrzeniami liniowymi nad tym samym ciałem K, nazywa się p.l., jeżeli zachodzi równość f(λx + μy) = λf(x) + μf(y) dla dowolnych λ, μ ∈ K i x, y ∈ V.
rachunek nazw, teoria nazw,
dział logiki formalnej, którego przedmiotem badań są formuły logiczne (logiczne schematy wnioskowania), zawierające tzw. zmienne nazwowe, oznaczane zwykle dużymi literami (A, B, C... P, S, M...), a także funktory zdaniotwórcze od argumentów nazwowych.
rachunek zbiorów, algebra zbiorów,
część teorii mnogości zajmująca się działaniami na zbiorach.
mat. w najprostszym przypadku równania całkowe postaci: 
oraz f(x) − λ, gdzie funkcje K(x, y) (tzw. jądro równania całkowego) i g(x) są funkcjami danymi, a f oznacza funkcję niewiadomą;
oraz f(x) − λ, gdzie funkcje K(x, y) (tzw. jądro równania całkowego) i g(x) są funkcjami danymi, a f oznacza funkcję niewiadomą;
