Teb
Encyklopedia PWN
anaks, ánax, właśc. wanaks,
mykeńskie i archaiczne gr. określenie króla;
Beocja, Wiotịa, Boiōtía,
kraina historyczna w środkowej Grecji, między Zat. Koryncką (M. Jońskie) a Zat. Eubejską (M. Egejskie);
egiptolog bryt.;
wódz ateński;
Chonsu
mit. egip. bóg egipski, patron Księżyca i wszelkich przejawów życia związanych z biegiem czasu, bądź kojarzonych z cyklem księżycowym (m.in ciąża, narodziny, młodość, odnowa, także pośmiertna);
[staroegip., ‘ten, który przemierza (niebo)’],
Dolina Królowych, Bibān al-Harīm,
stanowisko archeologiczne w Górnym Egipcie na terenie nekropoli tebańskiej (Teby Zachodnie).
