Tańce-polskie

Encyklopedia PWN

[s. brijạ̃; fr.],

muz. styl w muzyce fortepianowej 1. poł. XIX w., odznaczający się rozbudowanymi partiami popisowymi (wirtuozowskie pasaże, błyskotliwe figury, ornamenty) i odcinkami o charakterze kantylenowym (śpiewnym), sentymentalnym, zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak: koncert, sonata, rondo, nokturn, polonez, walc;

świeczkowy,

taniec weselny, tańczony ze świecami, parami;

Tanaka Min, ur. 1945, Tokio,

japoński tancerz, choreograf;

Towarzystwo Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”, Polonia,

organizacja działająca 1955–89, z siedzibą w Warszawie;

Turska Irena, ur. 26 X 1912, Warszawa, zm. 22 II 2012, Konstancin-Jeziorna,

historyk i teoretyk baletu;

Wesołowski Emil, ur. 11 VIII 1947, Żary,

tancerz, choreograf, pedagog;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>