Szwajcarii
Encyklopedia PWN
heraldyk;
wieloznaczny termin odnoszący się do: 1) struktury organizacyjnej społeczeństwa, porządkującej za pomocą aparatu administracyjnego działania jednostek i grup na podstawie norm przez siebie ustalanych; 2) organizacji grupy społecznej zajmującej pewne terytorium z władzą suwerenną na czele, związku politycznego, w którym władza prawomocna korzysta ze „środków panowania nad ludźmi” (M. Weber), lub „korporacji terytorialnej wyposażonej w bezpośrednią, samorodną władzę zwierzchniczą” oraz osobowość prawną (G. Jellinek). W obu ujęciach, podobnie jak w tym, w którym eksponuje się „gwarancyjny” charakter państwa, jako 3) struktury powołanej do ochrony uprawnień jednostek, odróżnia się państwo od społeczeństwa; inne znaczenie mają określenia państwa jako 4) „aktualizacji idei etycznej” (G.W.F. Hegel) lub 5) porządku prawnego, będącego strukturą normatywną, której organami są zarówno instytucje władcze, jak i obywatele (H. Kelsen).
parlament
naczelny organ przedstawicielski w państwie, pochodzący z wyborów powszechnych, sprawujący głównie funkcję ustawodawczą, kontrolujący działalność rządu i administracji oraz egzekwujący polityczną odpowiedzialność rządu, premiera i ministrów.
[fr. < łac.],
Partnerstwo dla Pokoju (PdP),
zapoczątkowany 1994 mechanizm współpracy wojskowej Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego z państwami spoza NATO, mający służyć umacnianiu stabilizacji i bezpieczeństwa na obszarze euroatlantyckim; w 2010 członkami PdP były 22 państwa (Armenia, Austria, Azerbejdżan, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Finlandia, Gruzja, Irlandia, Kazachstan, Kirgistan, Macedonia, Malta, Mołdawia, Rosja, Serbia, Szwajcaria, Szwecja, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina, Uzbekistan).
bułgarski pisarz i scenarzysta;
międzynar. federacja organizacji intelektualistów katol., składająca się z 2 gałęzi: studenckiej, zał. 1921 we Fryburgu (Szwajcaria), oraz akademickiej i profesjonalnej, zał. 1947 w Rzymie;
