Starożytność
Encyklopedia PWN
wojna lamijska, w starożytności zw. też wojną grecką,
wojna, którą po śmierci Aleksandra III Wielkiego toczyli Grecy o niepodległość z Macedonią (323–322 p.n.e.);
4 wojny toczące się w starożytności między Rzymem a Macedonią;
całokształt spraw związanych z wojskiem i sposobem prowadzenia wojny.
psychol., filoz. dyspozycja człowieka do świadomego i celowego regulowania swego postępowania, do podejmowania decyzji i wysiłków w celu realizacji zamierzonych działań, zachowań, postaw, a zaniechania innych, zwłaszcza jeżeli działania te są związane z przezwyciężeniem wewnętrznych lub zewnętrznych przeszkód.
Wolkowie, Volcae,
w starożytności plemiona celtyckie, zamieszkujące tereny południowej Galii
jedno z podstawowych pojęć politycznych, mające również odniesienia filozoficzne, religijne i ekonomiczne.
