Saksonia
Encyklopedia PWN
wojny polsko-niemieckie X–XII w.,
wojny toczone przez cesarzy i królów niemieckich z Polską.
wojny polsko-szwedzkie 1563–1721,
wojny między Polską a Szwecją od połowy XVI w. do początku XVIII w. Przyczyną ich było dążenie Szwecji do opanowania południowo-wschodnich i południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego, sprzeczne z interesami Polski w Inflantach i z jej próbami (od czasów Zygmunta II Augusta) prowadzenia własnej polityki morskiej (dominium maris Baltici); dodatkowym powodem wojen był konflikt dynastyczny.
wojny rewolucyjnej i napoleońskiej Francji 1792–1815,
kampanie wojenne Francji przeciwko koalicjom monarchii europejskich, toczone w okresie rewolucji francuskiej 1789–99 i za panowania cesarza Napoleona I.
m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, na południe od Brunszwiku. Osada poświadczona 1118; w końcu XIII w. wzniesiono tu rezydencję Welfów; 1432–1753 siedziba książęcej linii Brunszwik-Wolfenbüttel; 1747 prawa miejskie.
m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w pobliżu Kanału Śródlądowego, na wschód od Hanoweru.
m. wojewódzkie (woj. dolnośląskie), pow. grodzki, na równinach Wrocławskiej i Oleśnickiej, nad Odrą i jej dopływami: Oławą, Ślęzą, Bystrzycą i Widawą; siedziba pow. wrocławskiego.
