Mezopotamii
Encyklopedia PWN
staroż. mieszkańcy południowej Mezopotamii,
sztuka środkowej i południowej Mezopotamii, rozwijająca się ok. poł. II tysiącl.–1. poł. I tysiącl. p.n.e.
banki
ekon. przedsiębiorstwa zajmujące się pośrednictwem finansowym polegającym na gromadzeniu depozytów i udzielaniu kredytów.
[wł. banca ‘stół’, ‘ława’],
berdysz
wielki, szeroki topór o zakrzywionym (półksiężycowym) ostrzu, dł. 40–80 cm, osadzony na długim (ok. 1,8 m), grubym drzewcu;
[łac.],
Bóg, bóg,
ponadziemska istota, będąca racją istnienia i funkcjonowania świata i człowieka.
archeol. Według klasycznego podziału pradziejów, mającego źródła w XIX-wiecznej koncepcji duńskiego badacza Ch. Thomsena, epoka następująca po epoce kamienia a poprzedzająca epokę żelaza.
