berdysz
wielki, szeroki topór o zakrzywionym (półksiężycowym) ostrzu, dł. 40–80 cm, osadzony na długim (ok. 1,8 m), grubym drzewcu;
[łac.],
berdysz
Encyklopedia PWN
używany w staroż. Egipcie, w Syrii, Mezopotamii i Turcji, w Europie — od XIV w.; stanowił uzbrojenie piechoty, zwłaszcza w Rosji i Szwecji w XVI–XVII w.; w Polsce używany w XVI i XVII w., m.in. przez straż miejską; za panowania króla Jana III Sobieskiego wprowadzono do uzbrojenia pol. piechoty i dragonów zmodyfikowany, mniejszy typ berdysza.
