Judei

Encyklopedia PWN

rabin, rabi, rabbi

[hebr. rabbî < aram. rabbunî ‘mój pan’, ‘mój nauczyciel’ od rab ‘wielki’, ‘pan’, ‘przełożony’],

w judaizmie osoba, która zdobyła w jesziwie wykształcenie w dziedzinie znajomości Tory i Talmudu i ma kwalifikacje (potwierdzone obrzędem wyświęcenia — smicha) do rel. i duchowego przewodzenia lokalnej społeczności żydowskiej lub kongregacji,

Roboam, data ur. nieznana, zm. 913(?) p.n.e.,

pierwszy król Judei od ok. 930, syn Salomona;

Salome,

królowa Judei, → Aleksandra Salome.

Samaria, arab. As-Sāmirah,

ruiny starożytnej stolicy królestwa Izrael, w północnej części Autonomii Palestyńskiej, w krainie Samaria, ok. 8 km na północny zachód od Nabulus.

Samarytanie,

grupa etniczno-religijna w Palestynie;

Szałamow Warłam T., ur. 1 VII 1907, Wołogda, zm. 1 I 1982, Moskwa,

pisarz rosyjski.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>