Iskra
Encyklopedia PWN
duży, zwykle gwałtowny wzrost natężenia prądu elektr. w dielektryku lub półprzewodniku wywołany doprowadzeniem napięcia większego niż pewna charakterystyczna wartość, zw. napięciem przebicia.
Ramsay 
, ur. 2 X 1852, Glasgow, zm. 23 VII 1916, High Wycombe (hrab. Buckinghamshire),
angielski chemik i fizyk.
[rạ̈mzi]
Sir William , ur. 2 X 1852, Glasgow, zm. 23 VII 1916, High Wycombe (hrab. Buckinghamshire),
rtęci(II) piorunian, Hg(ONC)2,
związek nieorganiczny, sól kwasu piorunowego i rtęci(II);
samorzutne zapoczątkowanie spalania, nie wymagające inicjującego działania iskry elektr. lub płomienia;
radioizotopowa metoda diagnostyczna obrazowania struktury lub czynności narządu wewn., wykorzystująca wybiórcze gromadzenie się radiofarmaceutyku w badanym narządzie lub tkance (np. tarczycy, wątrobie, nerce, mózgu, kości, węzłach chłonnych).
maszyna, w której następuje zamiana energii chemicznej zawartej w dostarczonym do niej paliwie na pracę mechaniczną.
