rtęci(II) piorunian
 
Encyklopedia PWN
rtęci(II) piorunian, Hg(ONC)2,
związek nieorganiczny, sól kwasu piorunowego i rtęci(II);
substancja krystal., niehigroskopijna, trudno rozpuszczalna w wodzie; silna trucizna; łatwo wybucha, np. pod wpływem uderzenia, iskry elektr.; stosowany do wyrobu spłonek jako materiał wybuchowy inicjujący.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia