Einstein
Encyklopedia PWN
elektrodynamika
fiz. dział fizyki traktujący o własnościach pól elektr. i magnet. oraz ich oddziaływaniu z układami ładunków elektrycznych.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, dynamikós < dýnamis ‘siła’],
twórczość kult. (lit., artyst., nauk., edukacyjna) na obczyźnie będąca następstwem emigracji politycznej.
energia
podstawowa wielkość fizyczna charakteryzująca w sposób ilościowy układ materialny, określająca ruch jego składników oraz ich wzajemne oddziaływanie;
[gr. enérgeia ‘działanie’],
fiz. jedno z podstawowych praw fizyki: całkowita energia dowolnego izolowanego (tj. nie oddziałującego z otoczeniem) układu fizycznego ma wartość stałą;
symbol pierwiastka chemicznego → einsteinu (od łacińskiej nazwy einsteinium).
fizykochemik amerykański, pochodzenia polskiego, specjalista w dziedzinie radiochemii, promieniotwórczości i budowy cząsteczek.
