DUNAJ
Encyklopedia PWN
stanowisko archeol. w Serbii, ok. 15 km na wschód od Belgradu, na pr. brzegu Dunaju;
archeol.kultura epoki brązu (2000–1800 p.n.e.), występująca na terenach położonych w dorzeczu środkowego Dunaju i w dorzeczu Cisy;
m. we wschodniej Chorwacji, w Slawonii, u ujścia Vuki do Dunaju, przy granicy z Serbią i Czarnogórą. Powstało na miejscu osady iliryjskiej.
walc
towarzyski taniec wirowy, pochodzenia niemieckiego, w metrum 3/4, z akcentem na mocnej części taktu, w tempie dość żywym;
[niem.],
lud germański;
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
