Bach

Encyklopedia PWN

[s. brijạ̃; fr.],

muz. styl w muzyce fortepianowej 1. poł. XIX w., odznaczający się rozbudowanymi partiami popisowymi (wirtuozowskie pasaże, błyskotliwe figury, ornamenty) i odcinkami o charakterze kantylenowym (śpiewnym), sentymentalnym, zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak: koncert, sonata, rondo, nokturn, polonez, walc;

suita

[fr. < łac.],

muz. cykliczna forma instrumentalna, tzn. zbudowana z kilku lub kilkunastu części, gł. o charakterze tanecznym, utrzymanych na ogół w tej samej lub pokrewnej tonacji.

Szafran Daniił (Daniel) B., ur. 13 II 1923, Piotrogród (ob. Petersburg), zm. 7 II 1997,

wiolonczelista rosyjski;

Széchenyi

[sẹ:cze:ńi]

István, hrabia, ur. 21 IX 1791, Wiedeń, zm. 8 IV 1860, Döbling k. Wiednia,

węgierski polityk i działacz gospodarczy;

Szostakowicz Dmitrij D., ur. 25 IX 1906, Petersburg, zm. 9 VIII 1975, Moskwa,

kompozytor rosyjski, jeden z najwybitniejszych symfoników XX w..

Święta Rodzina,

ikon. przedstawienie Marii i Józefa z Dzieciątkiem Jezus w formie 3-osobowej, wyizolowanej grupy;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>