Akcent

Encyklopedia PWN

[sanskr. bhakti ‘udział’, ‘przywiązanie’, ‘miłość’, ‘pobożność’, od sanskr. pierwiastka bhaj ‘dzielić’, ‘uczestniczyć’, ‘miłować’],

w hinduizmie forma religijności wyrażająca się w rel. postawie człowieka — całkowitym emocjonalnym i intelektualnym oddaniu Bogu.

bizantyńska literatura, literatura bizantyjska,

tworzona w języku gr. w okresie cesarstwa wschodniorzym. (395–1453);

[bleık]

William

, ur. 28 XI 1757, Londyn, zm. 12 VIII 1827, tamże,

angielski wczesnoromantyczny poeta i mistyk, malarz, rysownik i rytownik.

[blạnko f.]

Rufino, ur. 17 VI 1874, Caracas, zm. 16 X 1944, Buenos Aires,

wenez. pisarz i polityk;

[boljạk]

Cezar, właśc. C. Bolliaco lub C. Poleac, ur. 23 III 1813, Bukareszt, zm. 25 II 1881, tamże,

rumuński poeta i publicysta;

[bordọ]

Henry, ur. 19 I 1870, Thonon-les-Bains, zm. 29 III 1963, Paryż,

pisarz fr.;

Materiały dodatkowe