żółtaczka
 
Encyklopedia PWN
żółtaczka,
med. żółtawe zabarwienie skóry, twardówki, spojówek, błon śluzowych i narządów wewn., spowodowane przechodzeniem barwników żółciowych z krwi do tkanek;
rozróżnia się: żółtaczkę mechaniczną — w następstwie utrudnienia odpływu żółci z wątroby (kamica żółciowa, obrzęk zapalny dróg żółciowych, pasożyty, rak głowy trzustki, wątroby); żółtaczkę miąższową — wskutek uszkodzenia komórek wątroby (w wirusowych zapaleniach wątroby, marskości, zimnicy, zatruciach); w tych żółtaczkach stolce są odbarwione, a mocz ciemny; żółtaczkę hemolityczną — wywołaną nadmiernym rozpadem krwinek czerwonych z jednoczesnym zaburzeniem czynności wątroby (niedokrwistość hemolityczna, zatrucie sulfonamidami, jadem wężów); żółtaczkę czynnościową — wywołaną gł. niedoborem enzymów niezbędnych dla przemiany bilirubiny; żółtaczkę rzekomą — wskutek spożycia pokarmów zawierających żółte barwniki (marchew, żółtka jaj) lub w zatruciu kwasem pikrynowym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia