Rilke Rainer Maria, Ósma elegia
 
Rilke Rainer Maria, Ósma elegia
W XX w. poezja granicząca z medytacją filozoficzną osiąga swoje szczyty za sprawą Rainera Marii Rilkego, którego tomik Elegie duinejskie (o objętości około 20 stron) to jedno z największych arcydzieł literatury światowej. Rilke odchodzi od przyjętej w myśli europejskiej za sprawą Arystotelesa, Augustyna i Tomasza z Akwinu hierarchii ontologicznej. W poszukiwaniu własnej definicji istnienia buduje osobliwą wizję. Nie ma w niej Boga (Jego miejsce zajmują aniołowie — wieczni, a zatem w zasadzie przewyższający człowieka, choć z drugiej strony daremnie starający się przeniknąć tajemnicę człowieczeństwa). Nadając nowy sens cierpieniu, przemijaniu, odchodzeniu, Rilke wierzy w nieustanną obecność zmarłych, którzy niepostrzeżenie krążą pośród żywych.
Jan Tomkowski

 

Cytat:

Rainer Maria Rilke: Ósma elegia

 

Hasło główne:

Życie ludzkie, komentarze

 

Hasła poprzednie:

Fryderyk Hölderlin: Czym ludzkie jest życie?...

Lucjusz Anneusz Seneka: [Niewola nie jest niczym uciążliwym...]

Maria Dąbrowska: Noce i dnie

Simone Weil: Z „Zeszytów”

Tomasz Mann: Czarodziejska góra

Święty Franciszek z Asyżu: Pieśń słoneczna, albo pochwała stworzeń

Marianna Bocian: *** [na zakończenie czasów nie będzie końca życia]

Miguel de Unamuno: O poczuciu tragiczności życia

Pedro Calderon de la Barca: Życie jest snem

Jorge Luis Borges: Rubajaty

 

Hasła następne:

Zbigniew Herbert: Brewiarz

Paul Celan: Psalm

Borys Pasternak: Doktor Żiwago

Johann Wolfgang Goethe: Faust. Część pierwsza

Louis-Ferdinand Céline: Podróż do kresu nocy

Jan Krzysztof Kelus: Ars longa, vita brevis

Robert Coover: Impreza u Geralda

 

Artykuł:

Życie — koncepcje literackie i filozoficzne

zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia