Coover Robert, Impreza u Geralda - Materiały dodatkowe – galeria wiedzy Wydawnictwa Naukowego PWN

Na znak Pardewa Bob i Fred podnieśli Howarda na nogi i zawlekli go, na drżących kolanach, zaślinionego, do swojego kąta pracy.

— Najważniejsze — powiedział inspektor, dłubiąc palcem w nosie — to mieć oczy otwarte, niczego nie przegapić, nie tylko patrzeć, lecz również widzieć.[...]

— Rozwiązywałem już zagadki zbrodni uszami, buzią, nawet paluchami nóg i siedzeniem, ale przeważnie rozwiązuję je tutaj. Starym nochalem.

— Owszem, ma grube wargi i spuchnięte powieki — mówił Fred, wkładając sobie resztkę kanapki do ust, mamrocząc z zapchaną buzią.

— Ale ma za rzadkie włosy, no i szczęka się nie zgadza.

— A konfiguracja czaszki? — To przypomina kropka w kropkę rozbiór zdania — ciągnął inspektor.[...]

Wziął garść zegarków ze stosu i zaczął je układać w jednym rzędzie. — Zwykle uważamy czas za coś, co płynie — rzekł z fajką w zębach. — Za nieustanny nurt, taki jak rzeka, który bierze się znikąd i zmierza donikąd, przestrzeń natomiast za teatr, w którym ten dramat czystego procesu niejako się rozgrywa. — Kiedy zabrakło mu miejsca na biurku, z pięciu czy sześciu zegarków ułożył kolejny rząd pod kątem czterdziestu pięciu stopni do pierwszego, wyszedł mu więc jak gdyby ptaszek — A jeżeli jest odwrotnie? Jeżeli to świat jest ulotny, a czas stanowi nieruchomą scenę dla jego upiornych odchyleń? Co wtedy? — Ptaszek przekształcił się teraz w strzałkę. Z mojej perspektywy wskazywała z prawej w lewo.

— Coś panu powiem — rzekł Fred. — To nie jest ten ze zdjęcia.

— A jeżeli jest sceną — ciągnął inspektor, podnosząc wielki zegarek kieszonkowy i wskazując na jego tarczę. — Jeżeli zawiera się tu w całości, jeżeli cały scenariusz, że się tak wyrażę, jest z góry napisany, jeżeli stanowi horyzont sceniczny, który zdaje się poruszać tylko dlatego, że my, tak jak te wskazówki, przesuwamy się przezeń, to w takim razie powinniśmy móc przekroczyć ograniczenia własnych zmysłów, zajrzeć do dowolnej jego części, łącznie z „już nie” i „jeszcze nie”! — Dźgał palcem w te miejsca na zegarku, co mi przypomniało sztukę z Ros pod tytułem Minione dni, w której po otruciu męża schodziła ze schodów, żeby się dowiedzieć o jego śmierci. — Po raz pierwszy przyszło mi to głowy... niech pan sobie wyobrazi potencjalne skutki tego dla kryminalistyki!

( Tłum.: Anna Kołyszko, wybór: Jan Tomkowski)

Komentarz:

Roberta Coovera: Impreza u Geralda

Hasło główne:

Życie ludzkie, cytaty

Hasła poprzednie:

Fryderyk Hölderlin: Czym ludzkie jest życie?...

Lucjusz Anneusz Seneka: [Niewola nie jest niczym uciążliwym...]

Maria Dąbrowska: Noce i dnie

Simone Weil: Z „Zeszytów”

Tomasz Mann: Czarodziejska góra

Święty Franciszek z Asyżu: Pieśń słoneczna, albo pochwała stworzeń